کد مطلب:113841 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:137
حال كه مجموعه ی نظام آفرینش در نظم و اعتدال و اندازه های حكیمانه ی تكاملی در حركتند آیا انسان در زندگی فردی و انسانها در زندگی اجتماعی می توانند بدون نظم و اعتدال به تكامل برسند؟ و آیا بدون قوانین و مقررات الهی در ابعاد، سیاسی، اجتماعی، اخلاقی، اقتصادی، بهداشتی، فرهنگی می شود به تكامل رسید؟ و با نظام احسن الهی هماهنگ بود؟ اگر همه ی موجودات در سراسر نظام هستی شب و روز در كارند و به انجام وظیفه مشغولند و هرگز اشتباه و خطائی ندارند و در وحدت و هماهنگی كامل به حركت تكاملی تداوم می بخشند باید پرسید كه: آیا انسان می تواند احساس مسئولیت نكند؟ و بی تفاوت باشد؟ آیا انسان می تواند ایثارگر نباشد؟ و بخود پرستی بپردازد؟ آیا انسان می تواند نسبت به مقررات اخلاقی و اجتماعی سستی و كوتاهی روا دارد؟ [صفحه 124] كه سعدی می گوید: ابر و باد و مه و خورشید و فلك در كارند (الف- كل نگری و تفكر سیستمیك) (ب- توجه به محصول عالی نظام و هدفداری آن) همه از بهر تو سرگشته و فرمانبردار (الف- اهداف تكاملی نظام) (ب- هدفداری انسان در نظام آفرینش) امام علی (ع) در این رابطه فرمودند: اتقوا الله فی عباده و بلاده فانكم مسوولون حتی عن البقاء و البهائم (از خدا بترسید و تقوا پیشه كنید كه همه ی شما در پیشگاه خداوند مسئول بندگان خدا و شهرها و آبادیها می باشید زیرا از همه چیز حتی از خانه ها و حیوانات بازپرسی خواهید شد).[1].
یكی دیگر از فوائد و آثار طرح كل نگری اثبات ارزش های اخلاقی است زیرا انسان در رابطه با مجموعه ی نظام باید تفسیر و شناسائی شود و جدای از این نظام احسن الهی نمی تواند باشد.
تا تو نانی بكف آری و به غفلت نخوری
شرط انصاف نباشد كه تو فرمان نبری
صفحه 124.